Pelgrimeren zit weer in de lift. Deze bewering mag kloppen voor de westerse geseculariseerde wereld, maar elders is pelgrimeren nooit uit de gratie geweest. Neem een islamitisch land als Marokko. Marokkanen gaan als het even kan op de verplichte hadj naar Mekka, maar om de hoek zijn eveneens mogelijkheden tot pelgrimage. Alleen in Marrakech liggen…
Lees verder
Veel mensen associëren de lange pelgrimsweg naar Santiago de Compostela met Frankrijk, Spanje en een tikje Portugal. Maar van oudsher komen pelgrims uit alle landen van Europa en dus liggen er óveral delen van de camino. Neem Beieren. Zijn Münchner Jakobsweg is zelfs ideaal voor een lang weekend weg. ‘Grüß Gott‘, went dat ooit? Verstokte caminogangers…
Lees verder
Stealing My Religion van Liz Bucar is geen boek voor tere zielen. Als caminoganger is het vooral slikken als je van het pelgrimstype ‘spiritueel maar niet religieus’ (SMNR) of ongelovig bent. Kort gezegd: blijken we gewoon dieven. Het lijkt zo onschuldig. Je gaat op pelgrimage naar Santiago de Compostela, je bent niet gelovig en dus vul…
Lees verder
Wat een verrassing van mijn lokale gids Savet Vuth: een lunchbezoek aan het boeddhistische klooster ‘Vredige Pagode’ in Odambang. Het was Nieuwjaarsdag voor de Chinezen en omdat dat een volle-maanfeest is, is het ook een heilige dag voor boeddhisten. Natuurlijk had ik Savet voor mijn aankomst in Battambang verteld over mijn bijzondere interesse in religieus…
Lees verder
Het aantal pelgrims dat speciaal richting Frankrijk trekt om daar iets van Maria Magdalena’s aanwezigheid te ervaren, nam de laatste decennia flink toe. De plaatsen die ze aandoen, liggen deels op de Camino de Santiago. Geen toeval volgens ingewijden in de cultus van Maria Magdalena. Eigenlijk is de camino aan Maria Magdalena gewijd. Onzin of…
Lees verder
Spreek je over Antwerpen dan heb je het over Rubens. In de Vlaamse stad kun je niet om de schilders erfenis heen. Wie ooit de Camino de Santiago via Antwerpen wandelt of fietst, komt hem ook zeer nadrukkelijk tegen. Peter Paul Rubens ligt begraven in de Sint-Jacobskerk, een eeuwenoude statie- en stempelpost voor pelgrims onderweg…
Lees verder
Voor religieus borduurwerk moet je in Lviv zijn. Deze stad, gelegen in het westen van Oekraïne, gaat prat op het hooghouden van de nationale cultuur. Met handwerken voor Oekraïense kerken maak je niet alleen een statement voor God. “De borduursels zijn geen geschenk aan ons, maar aan God.” De in het zwart gestoken monnik die…
Lees verder
Door de eeuwen trokken miljoenen pelgrims de Baai van La Manche over, naar Le Mont-Saint-Michel. Om hun bonuspunten voor de hemel te verdienen, moesten ze flink wat ontberen. De overtocht is nu een makkie, vergeleken met toen. Chapeau voor de vroegere miquelots, zoals de pelgrims onderweg naar Le Mont-Saint-Michel genoemd werden. De baai die zij…
Lees verder
Het was een verjaardagscadeau aan mezelf: een verblijf in Monasterium Poortackere in Gent. Een voormalig klooster dat tot hotel-restaurant is verknutseld, maar met behoud van de authentieke architectuur. Vooral aan het restaurant in de kerk vergaap je je, maar ook de binnentuin en de kamers zijn heerlijk. België is voor mij het land van de…
Lees verder
Borduren voor de kerk, het lijkt een uitstervend ambacht, maar in Georgië gebeurt het nog. Rond de Georgische hoofdstad Tbilisi versieren zusters in twee orthodoxe kloosters de rituele gewaden van katholikos-patriarch Ilia II en kerkkleden voor liturgische feesten. Ik bezocht deze kloosters eind 2019 en vroeg de borduursters het zwarte kleed van het lijf. Moeder…
Lees verder